Het avontuur bij de Batwa-pygmeeen.

We laten de auto achter op een plek die niet veilig voelt. Maar Amos (de veldwerker) regelt twee mensen die op de auto gaan passen. Later hoor ik dat die twee de nachten onder de auto hebben geslapen..... Vanuit deze positie kunnen ze mogelijke dieven, laten schrikken. Ze grijpen die persoon dan van onder bij de benen! Uiteindelijk met acht pygmeeen en twee veldwerkers vertrekken we 'the forest' in. Ik heb veel spullen bij me. De pygmeeen lopen met niks. Jovan,de medicijnman van de groep, loopt door het gebladerde heen en als hij in de houding schiet weet ik dat we weer bij een geneeskrachtige plant zijn aangekomen. Hij neemt zijn taak heel serieus en laat veel planten zien. Iedereen luistert vol ontzag naar hem. Opeens barst de hele groep in een onbedaarlijk lachen..... Jovan staat bij een boom met grote bladeren, in de houden, te orakelen.... "Dit is een heel bijzonder krachtig kruid!......... Dit is ons wc papier!". De groep laat me echt toe en ik voel me al snel een soort lange grote broer die niets weet. Ze hebben erg veel humor, slingeren soms wild hangend aan lianen voorbij waarbij ik ze lachend ter nauwernood kan ontwijken. Ze laten me zoveel zien.... hoe je vuur maakt met twee ronde stokjes, hoe ze jagen, hoe ze de 'forest spirits' bedanken, hoe ze helemaal niet bang zijn voor slangen want ze weten precies welke planten ze moeten nemen om de beet te ontkrachten. Ze bouwen in een uur tijd een ladder tegen een boom en hoog in die boom een plateautje met varen bladeren. Het dient als slaapplaats voor de kinderen zodat die veilig zijn voor de wilde dieren. Zelf slapen ze beneden op en onder varen bladeren want ze zijn 'oud' en weten hoe ze die dieren moeten verjagen. Het vuur is een krachtig wapen. Als er één tijdens het bouwen uit de boom kukelt barst de hele stam weer in een onbedaarlijk lachen uit. Het meest wonderlijk is het graven naar 'underground honey'. Robert, de leider van de groep, weet hoe je die moet vinden..... Opeens schiet hij met z'n pijl en boog de bush in en begint een eentonig vreemd geluid te maken. Ik er achteraan met m'n grote professionele camera....Hij duikt steeds in elkaar en wijst dan in de lucht alsof hij een vogel ziet voorbij schieten. Maar hij wijst zo snel door de lucht, en ik zie geen vogel, dat ik het gevoel krijg dat hij me in de maling neem. Ik hou op met filmen.... we djumpen op en neer zo'n 10 minuten door het gebladerde, dan houdt hij stil, slaat met z'n grote kapmes wat takken en bladeren weg en wijst naar een piepklein gaatje in de bodem.... hij begint fanatiek te graven en je gelooft het of niet, maar opeens wordt in de aarde een structuur van modderbolletjes zichtbaar. Ook bijenwaslagen haalt hij te voorschijn. Op bladeren legt hij voorzichtig de bolletjes. De hele groep komt er uitgelaten blij omheen zitten en pakken de bolletjes die open barsten in hun handen en de honing vloeit rijkelijk. Robert is hun held en hij wordt op z'n schouders geslagen, het is hem weer gelukt! Hij legt uit hoe je de 'bees' nooit kunt zien als ze terug vliegen naar hun nest. Maar als ze uitvliegen verraden ze zichzelf omdat ze dan in groepjes zijn. Zo kan hij hun nest opsporen. Dat waren dus zijn snelle handgebaren door de lucht! Ik had geen vlieg gezien... ik zat op niet bestaande vogels te letten. Als de schemer valt, bij het vuur, worden er verhalen vertelt en ze vertellen zo enthousiast alsof ze er weer midden in zitten. En natuurlijk wordt er gedanst en gezongen. De nacht valt en de groep valt in slaap rondom het vuur. Sommigen op en onder de varen bladeren, sommigen half rechtop zittend tegen hen stok geleund. Ik kruip onder m'n klamboe in m'n lakenzak, op een matje... De nachten zijn koud. Ik slaap heel slecht en verkleum. En midden in de eerste nacht begint het ook nog te regenen. De hele groep slaapt rustig door. Maar ik zit, opgekruld onder een klein parapluutje, met al mijn slaap en cameraspullen op schoot, onder de klamboe en wacht..... tot de bui over is. Met deze stam in hun 'forest', het was een groot, bijzonder, onvergetelijk avontuur en voorrecht!

Danielle en Nursel zijn ook naar Kabale gereisd en werken drie dagen met een groep sexworkers (prostituees) aan de grens met Rwanda en een groep in Kabale. Ze maken met elke groep een voorstelling die voort komt uit de ervaringen van deze sexworkers en ze geven boksles. Beide dames zijn expers in boxen/kickboksen en het is heel gaaf om een repetitie met hen mee te maken. Zelfs Sarah, de Oegandese maatschappelijk werkster die zich enorm inzet voor deze mensen, bokst mee. De verhalen van deze mensen zijn schokkend. Ze hebben niet voor deze manier van leven gekozen. Ze zijn gedwongen door armoede, huiselijk geweld etc. Per klant kunnen ze soms sh 5.000 verdienen (ongeveer één euro) of zonder condoom sh 10.000. Velen zijn besmet met Hiv.... Ook zijn er maar weinig klanten die eerlijk betalen. Vaker krijgen ze maar 3, 2 0f 1.000 (25 eurocent) of worden ze afgeranseld..... Nu krijgen ze boksles! Ik voel me een rijk man deze twee dames ooit in mijn leven aangetrokken te hebben, hahaha!

Wel mensen, dit was het dan weer even voor nu. Uw correspondent uit Kabale blijft hier nog even hangen en Danielle en Nursel reizen vandaag naar Kampala waar ze gaan werken met een groep slachtoffers van loverboys. Elke groep gaat het komende jaar 10-20 keer hun eigen voorstelling spelen en Thot-Worldwide betaalt hen in hun savingbox. Mocht u de stille... of schreeuwerige behoefte voelen om mee te doen, dat schroom ik niet : Thot-Worldwide, NL47TRIO0390354546. De hartelijke groeten uit een fris Kabale!