Een enorme boezem

Een vreemde ontmoeting.... Ik reed te hard. En op een onoverzichtelijk stuk weg stond politie tactisch opgesteld met leaser. Ik moet stoppen. Wasswa (de jongen van Theo's boerderij die ik vaak mee vraag omdat hij ook monteur is en je het met zo'n huurauto nooit weet) stapt gelijk uit en gaat met de mannelijke agent achter de auto staan smoezen.... Éigenaardig', dacht ik nog. Komt de vrouwelijke agente, met echt een enorme boezem, op mij af, via het portier waar Wasswa net was uitgestapt..... legt uit wat de rekening wordt, pakt haar bonnenboekje en gaat steeds meer door het open raampje naar binnen hangen en nog een onnatuurlijk stukje verder waarbij haar hele boezem over het randje van het raam wordt gehangen. Ze hang met die boezem nu gevaarlijk dichtbij en haar neus in de buurt van de asbak.... Ik deins naar achter... Geen idee wat ze wil maar het ziet er niet uit! Ze begint wat raar te grommen.... Ik pak snel het geld om af te rekenen. Later stapt Wasswa weer in en als ik vertel dat ik heb betaald en hoe die agente met enorme boezem mij leek te bedreigen barst hij in lachen uit. De asbak, legt hij uit, zit vaak wat kleingeld in. Als je dat geeft dan kun je zo doorrijden..... Ik had nu het vijfdubbele betaald.... Stom! Hoewel.... daar heb je dan wel een agente voor in de auto hangen in een raar standje en met enorme boezem!!!! Ik doe geen geld in die asbak! Geef mij die agente maar in haar ongemaklkelijke houding hahaha! Zoiets mag best wat kosten. En je geeft geen steun aan de corruptie.

Kben op dit moment in Kabale, helemaal in het zuiden aan de grens met Rwanda. De studenten zijn weer veilig in Nederland. Ze hebben het echt goed gedaan! Mooie projecten gerealiseerd! Het schooltje ('Maarten Boostma Nurcery') gevefd. Deuren voor de leerkrachthutten, grasdaken op de hutten, voor de nieuwe wc's deuren, pomp repareren, de boel wordt omheind etc. Verder met de ouders besloten dat er een leerkracht bij komt en een lokaal erbij gebouwd. Zij maken uit klei de stenen en en bakken ze, ik sta in voor het dak en voor een vrachtwagen vol gevangenen die de boel gaan bouwen.

Gister en vandaag Pygmee groepen bezocht. Het blijft leuk gekkenwerk dat rijden door de bergen langs de grens met Rwanda! Uren hobbelen, glibberen en glijden, rotsblokken ontwijken, afgronden, stijlten, diepten, soms zie ik de neus van de auto en weet dat vlak onder me een geul loopt van een meter diep. Ook diepe sporen, modderpoelen en dan maar 'one leg up, one leg down' (altijd zorgen dat een kant van de wielen op de hoogste kant blijven en dan de andere kant het water in zien verdwijnen en niet weten hoe diep dat gaat....) Vandaag prachtige interviews gefilmd met erg oude pygmeeen. Ze waren heel open en bijzonder bereidwillig om over hun vroegere leven in de bossen te praten. Eerst had ik dan ook de projecten met hen besproken die ik vorig jaar met hen ben gestart. Een hele kudde schapen kwam uit de bush en die heb ik gekeurd, vakkundig op hun ribbenkast kloppend zodat het lijkt alsof ik verstand van heb. Mooi Aloe Vera veldje en hun enthousiaste verhalen over de werking van die plant. Alleen hebben de Gave trees het niet gered. Verkeerde seizoen gepland, stom, mijn schuld. Februari is gewoon geen goede maand voor planten, te droog. De avocado stekken doen het wel. Het bonen-leen-project (elk gezin leent 6kg bonen en na oogst 7kg terug bezorgen) werkt! Opeens, tijdens het gesprek, worden twee babies in mijn armen gedrukt. Ik heb het niet zo goed op babies.... zeker geen twee die het tegelijk op een krijsen zetten omdat ze nog nooit zoiets wits hebben gezien..... Het blijkt een tweeling te zijn. Het verhaal is triest en mooi tegelijk. Hun moeder is twee weken geleden overleden. De vader staat bij me en vertelt hoe hij zijn vrouw naar het ziekenhuis heeft kunnen brengen en later de kist voor de begrafenis heeft kunnen betalen omdat zijn oogst uit 6kg bonen 62kg heeft opgeleverd. De vader staat er nu alleen voor maar is toch blij omdat de bonen z'n redding waren. Zo'n klein gebaar... en dan zulke gevolgen.... dat kun je gewoon niet bedenken.

Morgen vertrek ik met een groep van 10 pygmeeen 'het ondoordringbare woud' in. Camera's, batterijen en de hele mikmak bij me. Nu ga ik net doen of ik verstand heb van filmen.....
Dit was het weer voor nu vanuit een fris Kabale. Alle pygmeeen zwaaien naar jullie!! Tot snel op het filmdoek!
Uw correspondent uit Kabale zwaait ook! Groeten!!