Daan en Tim in Oeganda.......

Daan
Ik ben trots op mijn vader en op alle andere mensen die betrokkenen zijn bij de projecten of zelf nieuwe projecten hebben opgezet! Ik heb kunnen zien dat ze al veel hebben bereikt! Ook heb ik kunnen zien (en horen van de verhalen van de afgelopen 10 jaar) dat dit niet altijd gaat zoals verwacht en hoe ze zouden willen. Maar toch blijven ze doorgaan met wat ze doen en daar heb ik veel respect voor!

Ik wil dan ook graag de volgende Oegandese wijsheid met jullie delen:

De weg die je maakt om een doel te bereiken is eigenlijk hetzelfde als een Oegandese weg; vaak met hobbels, pieken en dalen, soms met een shortcut of een omweg en af en toe met een boom op de weg waardoor je moet wachten, zagen of een andere route moet nemen.. maar het gaat erom dat je begint met rijden.. dan komt je eindbestemming vanzelf inzicht en of dat ook de eindbestemming is die je in gedachten had.. tja dat is de vraag! (Daan Bootsma, Oeganda 2020) Tim:
De broers Bootsma in Oeganda
Na een rit van 12 uur zijn we aangekomen in hotel Arua. Langs de weg zie je een land met veel armoede. Mensen lopen met trossen bananen op hun hoofden en maken meel langs de weg. Maar ze lijken allemaal wel gelukkig. Iedereen hosselt de hele dag door.
Na een koude douche, want er is alleen maar koud water, gaan we opweg naar een dorp. De route is alles behalve geasfalteerd. Drempels heb je hier niet nodig, hard kun je toch niet. Daar worden we onthaald door een vrouwengroep met dans, gezang en zwaaien takken. We stappen uit en dansen met z'n allen naar de grote mango boom midden in het dorp. Weg van de hete zon, lekker in de schaduw. We worden geintroduceerd door Maarten. Dus je kan al raden hoe dat gaat. Daan is nog op zoek naar een vrouw en ik kan alle mango's uit de bomen halen. Veel gelach en gejoel volgt!
De toneel stukken gaan voor westerse begrippen traag en we verstaan er ook niks van. Maar neemt niet weg dat 't publiek soms helemaal uit zn dak gaat. Geweld en dood wordt hard om gelachen, je weet soms niet wat voor reactie je kunt verwachten. Je merkt wel dat het veel los maakt. Na de voorstellingen worden we met dans en getrommel uitgezwaaid.
Terug bij het hotel! Aangekomen proberen we verbinding te maken met de Wifi, maar geen geluk. Het stroom ligt er af in heel het gebied. Dit gebeurt een paar keer per dag. Wanneer dat er weer is? Dat weet niemand. Robert, onze chauffeur, kijkt geergerd naar de tv. De wedstrijd die hij graag wil kijken begint over 20 min. Maar hij heeft geluk. Er is weer stroom! Tijd voor een koude cola in de schaduw.
Uganda is een vreemd land met erg vriendelijke mensen ondanks de armoede. Maar dit is grotendeels de blik van een westerling. Je ziet wel dat er veel behoefte is aan educatie. Soms ook over dingen die wij beschouwen als basis kennis.
Morgen gaan we weer richting ons koude kikkerlandje. Of ik volgend jaar terug kom? Geen idee, eerst maar bij komen van alle indrukken en ervaringen.
Zoals ze in Uganda zeggen! Geen idee wat ze hier zeggen, kan ze niet verstaan. Groet Tim