Meestal krijg je kortsluiting!
Door: maarten
27 Juli 2011 | Oeganda, Mukono
We zijn vrijdag aangekomen en het is nu woensdag.....? Dit is raar! Ik realiseer me hoe kort geleden ik vertrok en hoe lang geleden het lijkt.
Het weekend heb ik gebruikt om mensen te ontmoeten voor de theaterprojecten.
Een erg gezellige ontmoeting gehad met een vrouw van War Child. En we gaan samenwerken! De eerste tien voorstellingen gaan gespeeld worden door de groep die ik in maart in Gulu heb getraind. Mogelijk ga ik ook socias workers van War Child in februari komend jaar trainen.
Op dit moment ben ik in Takajunge, een klein gehuchtje boven Mukono. Ik werk daar met zeven vrouwen en een tolk. Zaterdag moet er een voorstelling staan die we kunnen spelen onder de plaatselijke boom en het onderwerp is huiselijk geweld.
Er is heel veel huiselijk geweld. De samenleving tussen mannen en vrouwen is erg uit elkaar gegroeid. Mannen die een vrouw hebben zijn erg nieuwsgierig hoe het is om seks te hebben met een andere vrouw en doen alles om een andere vrouw te versieren. Ze vergeten hun eigen vrouw en als zij gaat klagen dan wordt hij agressief. Maar ook de vrouw is hierdoor erg achterdochtig en snel agressief. Dit probleem is erg gepolariseerd. En al klinkt het misschien erg generaliserend, het is helaas realiteit voor heel veel vrouwen in Oeganda.
Ik werrk 's morgens met 4 vrouwen en 's middags met 3 en uit beide groepen kwamen dezelfde verhalen. Een van de vrouwen waarbij het nog niet zo lang geleden uit de hand is gelopen heeft haar hele bortstkas verbrand door het hete water dat haar man haar toegooide.
Een van de andere vrouwen zegt: "Je hebt twee krachten in de wereld. Electriciteit en stekkers.
De vrouw is electriciteit, de man is de stekker.
Als ze goed samenwerken krijg je licht. Dit gebeurt niet vaak. Meestal krijg je kortsluiting."
Het zijn heel eenvoudige vrouwen maar het is heerlijk om met ze te werken. Ze zijn leergierig en hebben veel humor. Voor het maken van deze voorstelling betaal ik hun .... (eigenlijk betaal ik niet maar mijn spelers vasn Thot in Nederland,door elke gespeelde voorstelling een percentage apart te leggen) maar deze vrouwen in Takajunge houden het geld niet zelf, ze stoppen al het geld op een bankrekening zodat ze er als gemeendschap een waterpomp voor kunnen kopen. (Nu halen ze hun water uit het dal, wat een langdurend en zwaar karwei is.)
De repetities lopen zoals ik nog nooit heb meegemaakt. We spelen in een heel klein huisje van een van hen. Vier betonnen muren en een golfplaten dak. Een oud bankstel en stoel waar de vering dwars door je ribbenkast heen priemt. Dus we zitten op de betonnen vloer.Er liggen twee babies op de bank, er kruipt een klein kind rond en soms liggen de kinderen aan de borst. Een van de vrouwen speelde vandaag een mannenrol en ik heb daar jasjes voor gekocht. Opeens tijdens het spel komt er onder het jasje van de vrouw een baby vandaan. Ze speelde vol overgave maar ik had dat hele kind nog niet gezien.Omdat ze in haar rol de boze echtgenoot speelt en dat deed ze heel overtuigd, moet dat kind wel een hartverzakking hebben opgelopen, maar het geeft geen kik, sterker... het slaapt.
Zover de repetities....
Waar dit hele project toe zal leiden... ik heb geen idee. Maar ja, als je niet in beweging komt ontstaat er ook geen pad.
Misschien zijn jullie lekker aan het luieren, geniet van je vakantie en laat je niet afleiden door mijn geneuzel, maar als doorgewinterde correspondent moet ik jullie op de hoogte houden.....
Dus de hartelijke groeten van uw correspondent uit Takajunge,
Maarten
Het weekend heb ik gebruikt om mensen te ontmoeten voor de theaterprojecten.
Een erg gezellige ontmoeting gehad met een vrouw van War Child. En we gaan samenwerken! De eerste tien voorstellingen gaan gespeeld worden door de groep die ik in maart in Gulu heb getraind. Mogelijk ga ik ook socias workers van War Child in februari komend jaar trainen.
Op dit moment ben ik in Takajunge, een klein gehuchtje boven Mukono. Ik werk daar met zeven vrouwen en een tolk. Zaterdag moet er een voorstelling staan die we kunnen spelen onder de plaatselijke boom en het onderwerp is huiselijk geweld.
Er is heel veel huiselijk geweld. De samenleving tussen mannen en vrouwen is erg uit elkaar gegroeid. Mannen die een vrouw hebben zijn erg nieuwsgierig hoe het is om seks te hebben met een andere vrouw en doen alles om een andere vrouw te versieren. Ze vergeten hun eigen vrouw en als zij gaat klagen dan wordt hij agressief. Maar ook de vrouw is hierdoor erg achterdochtig en snel agressief. Dit probleem is erg gepolariseerd. En al klinkt het misschien erg generaliserend, het is helaas realiteit voor heel veel vrouwen in Oeganda.
Ik werrk 's morgens met 4 vrouwen en 's middags met 3 en uit beide groepen kwamen dezelfde verhalen. Een van de vrouwen waarbij het nog niet zo lang geleden uit de hand is gelopen heeft haar hele bortstkas verbrand door het hete water dat haar man haar toegooide.
Een van de andere vrouwen zegt: "Je hebt twee krachten in de wereld. Electriciteit en stekkers.
De vrouw is electriciteit, de man is de stekker.
Als ze goed samenwerken krijg je licht. Dit gebeurt niet vaak. Meestal krijg je kortsluiting."
Het zijn heel eenvoudige vrouwen maar het is heerlijk om met ze te werken. Ze zijn leergierig en hebben veel humor. Voor het maken van deze voorstelling betaal ik hun .... (eigenlijk betaal ik niet maar mijn spelers vasn Thot in Nederland,door elke gespeelde voorstelling een percentage apart te leggen) maar deze vrouwen in Takajunge houden het geld niet zelf, ze stoppen al het geld op een bankrekening zodat ze er als gemeendschap een waterpomp voor kunnen kopen. (Nu halen ze hun water uit het dal, wat een langdurend en zwaar karwei is.)
De repetities lopen zoals ik nog nooit heb meegemaakt. We spelen in een heel klein huisje van een van hen. Vier betonnen muren en een golfplaten dak. Een oud bankstel en stoel waar de vering dwars door je ribbenkast heen priemt. Dus we zitten op de betonnen vloer.Er liggen twee babies op de bank, er kruipt een klein kind rond en soms liggen de kinderen aan de borst. Een van de vrouwen speelde vandaag een mannenrol en ik heb daar jasjes voor gekocht. Opeens tijdens het spel komt er onder het jasje van de vrouw een baby vandaan. Ze speelde vol overgave maar ik had dat hele kind nog niet gezien.Omdat ze in haar rol de boze echtgenoot speelt en dat deed ze heel overtuigd, moet dat kind wel een hartverzakking hebben opgelopen, maar het geeft geen kik, sterker... het slaapt.
Zover de repetities....
Waar dit hele project toe zal leiden... ik heb geen idee. Maar ja, als je niet in beweging komt ontstaat er ook geen pad.
Misschien zijn jullie lekker aan het luieren, geniet van je vakantie en laat je niet afleiden door mijn geneuzel, maar als doorgewinterde correspondent moet ik jullie op de hoogte houden.....
Dus de hartelijke groeten van uw correspondent uit Takajunge,
Maarten
-
27 Juli 2011 - 16:04
Eva:
Hé die Maarten,
Goed om je weer op de voet te kunnen volgen. Heel veel succes en plezier daar!
En je voicemail heb ik ontvangen. Dank! Ik ga overal mee aan de slag.
Liefs, Eva -
27 Juli 2011 - 16:24
Marijke:
hoi Maarten
Hartstikke goed dat jullie weer actief zijn in dat verre land dat blijkbaar voor jullie na aan het hart ligt.
Zou graag een kijkje nemen en ook wat doen maar onze reis gaat naar het noorden. Jammer dat we elkaar niet zien een dikke knuffel ook voor Rixt en heel veel succes met het licht dat jullie daar kunnen brengen door velen voor even gelukkig te maken doei Marijke -
27 Juli 2011 - 19:06
Ruud Boon:
Hoi Maarten,
Goed dat jullie weer in Uganda zijn en het verslag van jouw theaterwerk te kunnen volgen. Elke keer weer heel bijzonder om zo toegelaten te worden in de levens van vrouwen in dit gebied van Uganda. Levens waarin zo onbegrijpelijk veel wordt meegemaakt in die ontwrichte samenleving. Ga door met deze voor jou en vooral hen belangrijke ervaringen die hen sterker maken in begrijpen van en handelen in de eigen situatie. Hoop bieden. Veel succes toegewenst! Groeten ook voor Rixt.
Ruud Boon
St. Kinderen van Uganda -
28 Juli 2011 - 09:13
Engely:
Hai Maarten,
Geweldig weer te lezen hoe je alles daar weer aanpakt. Heel veel sterkte maar vooral veel succes met al je doelstellingen.
Wij zijn net 2 dagen terug, mochten we vanaf deze afstand iets kunnen bijdragen dan horen we dit graag :))
liefs,
Engely -
28 Juli 2011 - 11:26
Jolanda:
Ha die Maarten dit is wel heel bijzonder om je vanuit Thailand te kunnen volgen.
Heel veel succes daar en doe de groeten aan Rixt.
Liefs Bart en Jolanda -
28 Juli 2011 - 14:36
Daan:
Hallooo!
ik ben weer helemaal trots!
Groetennnn
-
28 Juli 2011 - 18:58
Monique:
Altijd weer even boeiend om je verhalen te lezen. Ik zou wel eens om het hoekje willen kijken....
Succes met alles..
Liefs Monique -
29 Juli 2011 - 15:28
Leon:
Hey Maarten,
Ga ervoor jongen! Goed om te zien en lezen dat je weer 'back on track' bent daar en geweldig nieuws mbt samenwerking Warchild. En je weet het he... De volgende keer zijn we er bij....
Hou je haaks en geniet ervan...
Gr. Leon -
30 Juli 2011 - 11:27
Syb:
Hey Maarten,
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je vriendin en levenspartner. Het feestje samen halen jullie maar zo snel mogelijk in!
Veel succes en inspiratie!
Syb -
31 Juli 2011 - 11:01
Leanne:
Zéker geen geneuzel! Op en top inspirerend. En wat een mooie beeldspraak over de beweging en het pad! -
31 Juli 2011 - 11:30
Kyra:
Hoi lichtpunt,
wat een mooie uitspraak over elektriciteit en stekkers...
Kwestie van goed afstellen en aansluiten dus?!
-
01 Augustus 2011 - 18:50
An:
Dag Maarten,
Indrukwekkend jou verslag te lezen.
Mooi dat je dit werk zo kan doen en wens je ondanks moeilijke momenten ook een stukje genieten met deze mensen en wat je met elkaar beleeft.
groet An
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
