Vier geiten en twee fietsen!
Door: maarten
07 Augustus 2011 | Oeganda, Kampala
'Wet van de vrije wil:
Je mag alles doen wat je wilt.'
Dit lijkt een vrijbrief voor veel ellende maar deze wet wordt in evenwicht gehouden door zijn tweede gedeelte:
'Weet wel, je krijgt terug wat je uitzendt. Het universum geeft altijd feedback.'
Ik zit alweer vier dagen in Gulu! De acteurs waar ik in maart mee gewerkt heb, heb ik in contact gebracht met War Child. Ik ben het bureau van War Child binnen gelopen. Allemaal gesloten deuren. Toen heb ik heel hard geroepen; 'Who knows Ans de Jager?'(Ans is de nederlandse vrouw die ik in Kampala heb gesproken, zij coordineert War Child- Holland)
Verschrikt schoten enkele deuren open met mensen die mij verbaasd aan staarden.Ik staarde gewoon verbaasd terug. Toen was het ijs gebroken en we hebben gelijk zaken kunnen doen.
De acteurs twee dagen weer laten repeteren en War Child medewerkers laten kijken. Lunchje erbij en iedereen blij!
Vandaag naar het kleine dorpje geweest waar Joyce is geboren. Alle vrouwen vlogen weer uit hun hutjes en kwamen aangerend uit het veld. Ze gingen weer helemaal los in dans, zang en gegil.
En als je ze dan weer even onze dansmanieren laat zien rollen ze over de grond van het lachen, slaan elkaar op de schouders en willen ze allemaal met je trouwen.
Joyce heeft van het geld wat ik haar al eerder had gegeven
Twee dagen later.... De stroom viel uit in Gulu en ik kon niet verder met mijn begonnen bericht.
Momenteel zit ik alweer in Bwalya bij Hope North.Om het verhaal van Gulu toch even af te maken vervolg ik vanaf daar ...
Het Geld dat Joyce heeft gekregen is helemaal gaan zitten in een project met rietjes. Rietjes? Jaha, RIETJES!
Zeven vrouwen heeft ze een cursus laten volgen in hoe je met rietjes tassen en andere spullen kunt maken. Deze vrouwen gaan ook de vrouwen in dit kleine dorpje de techniek aanleren en nog belangrijker, de vrouwen zonder lippen en oren worden uit de bush gehaald en gaan ook hiermee aan de slag.
De vrouw zonder lippen en oren die ik had geintervieuwd werd nu op een bodobodo bij me gebracht. Ik had gevraagd om haar weer te ontmoeten om te kijken wat er werkelijk was gebeurd met haar nadat ik vertrokken was. Ze hadden me verteld dat een kerk zich over haar had ontvermd... Wat bleek .... Niks was er gedaan. Dat maakt me behoorlijk pissig, zwak uitgedrukt. Maandag wordt ze nu naar Gulu gebracht en naar het ziekenhuis. Alleen moet Joyce het nu regelen en dat maakt me voorzichtig want de prijs zal wel eens kunnen worden verdubbeld door haarzelf.
Er zijn mij momenteel 9 vrouwen bekend die hetzelfde zijn overkomen en die aan hun lot zijn overgelaten. Twee hebben een operatie ondergaan maar dat is slecht verlopen en nu lopen ze met hele dikke opgezwolle lippen. Het moet gewoon opnieuw. Mogelijk ga ik in februari weer deze kant op en maak van deze vrouwen een apart project. Ik vraag jullie hulp!
Ik ben ondertussen vier geiten en twee fietsen rijker. Een arme boer krijgt vier geiten te leen en de afspraak is dat hij alle jonkies mag houden maar de geiten blijven van mij. Hetzelfde met de twee fietsen. Twee medewerkers komen van ver naar Gulu, het kost hun vier uur lopen heen en terug. Dus een fiets. Maar geef je ze de fiets dan worden de anderen jaloers en daarna arrogant. TAKS centre Joyce had de fietsen al in beslag genomen en vroeg aan de twee medewerkers er huur voor. Dit wist ik niet. Dus heb ik gezegd dat ze niet gegeven zijn. Ze blijven van mij en zij moeten er alleen voor zorgen.
Er is nog een andere wet. De wet van behoud van ellende.
Je denkt een probleem op te lossen maar je creeert een nieuw en groter probleem erbij.
Wat kan je doen?
Momenteel in Bwalya en het ontvangst is echt te gek. Het voelt als thuiskomen want iedereen lijkt het echt leuk te vinden dat ik er weer bent....
En we hebben alweer gerepeteerd. En ik was diep onder de indruk hoe sterk ze waren geworden. Ze hadden het stuk echt vaak gerepeteerd en wonderlijk mooi vooruit gekomen. Dit is heel bijzonder, deze daadkracht is hier niet gewoon. De groep in Gulu had het duidelijk niet zo goed onderhouden. Daar was niks gebeurd tot mijn teleurstelling. Maar met de groep uit Bwalya is het weer helemaal goed met me! Ik reis maandag met hen naar Kampala en we spelen op een festival in het national theatre!
Nu, het wordt weer donker... de nacht valt en de stroom gaat er zo weer af.
Dus dit was het weer. Uw correspondent uit Bwalya doet u de hartelijke groeten en wenst u alle geluk!
Maarten
Je mag alles doen wat je wilt.'
Dit lijkt een vrijbrief voor veel ellende maar deze wet wordt in evenwicht gehouden door zijn tweede gedeelte:
'Weet wel, je krijgt terug wat je uitzendt. Het universum geeft altijd feedback.'
Ik zit alweer vier dagen in Gulu! De acteurs waar ik in maart mee gewerkt heb, heb ik in contact gebracht met War Child. Ik ben het bureau van War Child binnen gelopen. Allemaal gesloten deuren. Toen heb ik heel hard geroepen; 'Who knows Ans de Jager?'(Ans is de nederlandse vrouw die ik in Kampala heb gesproken, zij coordineert War Child- Holland)
Verschrikt schoten enkele deuren open met mensen die mij verbaasd aan staarden.Ik staarde gewoon verbaasd terug. Toen was het ijs gebroken en we hebben gelijk zaken kunnen doen.
De acteurs twee dagen weer laten repeteren en War Child medewerkers laten kijken. Lunchje erbij en iedereen blij!
Vandaag naar het kleine dorpje geweest waar Joyce is geboren. Alle vrouwen vlogen weer uit hun hutjes en kwamen aangerend uit het veld. Ze gingen weer helemaal los in dans, zang en gegil.
En als je ze dan weer even onze dansmanieren laat zien rollen ze over de grond van het lachen, slaan elkaar op de schouders en willen ze allemaal met je trouwen.
Joyce heeft van het geld wat ik haar al eerder had gegeven
Twee dagen later.... De stroom viel uit in Gulu en ik kon niet verder met mijn begonnen bericht.
Momenteel zit ik alweer in Bwalya bij Hope North.Om het verhaal van Gulu toch even af te maken vervolg ik vanaf daar ...
Het Geld dat Joyce heeft gekregen is helemaal gaan zitten in een project met rietjes. Rietjes? Jaha, RIETJES!
Zeven vrouwen heeft ze een cursus laten volgen in hoe je met rietjes tassen en andere spullen kunt maken. Deze vrouwen gaan ook de vrouwen in dit kleine dorpje de techniek aanleren en nog belangrijker, de vrouwen zonder lippen en oren worden uit de bush gehaald en gaan ook hiermee aan de slag.
De vrouw zonder lippen en oren die ik had geintervieuwd werd nu op een bodobodo bij me gebracht. Ik had gevraagd om haar weer te ontmoeten om te kijken wat er werkelijk was gebeurd met haar nadat ik vertrokken was. Ze hadden me verteld dat een kerk zich over haar had ontvermd... Wat bleek .... Niks was er gedaan. Dat maakt me behoorlijk pissig, zwak uitgedrukt. Maandag wordt ze nu naar Gulu gebracht en naar het ziekenhuis. Alleen moet Joyce het nu regelen en dat maakt me voorzichtig want de prijs zal wel eens kunnen worden verdubbeld door haarzelf.
Er zijn mij momenteel 9 vrouwen bekend die hetzelfde zijn overkomen en die aan hun lot zijn overgelaten. Twee hebben een operatie ondergaan maar dat is slecht verlopen en nu lopen ze met hele dikke opgezwolle lippen. Het moet gewoon opnieuw. Mogelijk ga ik in februari weer deze kant op en maak van deze vrouwen een apart project. Ik vraag jullie hulp!
Ik ben ondertussen vier geiten en twee fietsen rijker. Een arme boer krijgt vier geiten te leen en de afspraak is dat hij alle jonkies mag houden maar de geiten blijven van mij. Hetzelfde met de twee fietsen. Twee medewerkers komen van ver naar Gulu, het kost hun vier uur lopen heen en terug. Dus een fiets. Maar geef je ze de fiets dan worden de anderen jaloers en daarna arrogant. TAKS centre Joyce had de fietsen al in beslag genomen en vroeg aan de twee medewerkers er huur voor. Dit wist ik niet. Dus heb ik gezegd dat ze niet gegeven zijn. Ze blijven van mij en zij moeten er alleen voor zorgen.
Er is nog een andere wet. De wet van behoud van ellende.
Je denkt een probleem op te lossen maar je creeert een nieuw en groter probleem erbij.
Wat kan je doen?
Momenteel in Bwalya en het ontvangst is echt te gek. Het voelt als thuiskomen want iedereen lijkt het echt leuk te vinden dat ik er weer bent....
En we hebben alweer gerepeteerd. En ik was diep onder de indruk hoe sterk ze waren geworden. Ze hadden het stuk echt vaak gerepeteerd en wonderlijk mooi vooruit gekomen. Dit is heel bijzonder, deze daadkracht is hier niet gewoon. De groep in Gulu had het duidelijk niet zo goed onderhouden. Daar was niks gebeurd tot mijn teleurstelling. Maar met de groep uit Bwalya is het weer helemaal goed met me! Ik reis maandag met hen naar Kampala en we spelen op een festival in het national theatre!
Nu, het wordt weer donker... de nacht valt en de stroom gaat er zo weer af.
Dus dit was het weer. Uw correspondent uit Bwalya doet u de hartelijke groeten en wenst u alle geluk!
Maarten
-
07 Augustus 2011 - 08:32
Leanne:
Maarten, ik zie de volhouder en de doorzetter! What does the universe tell you.... -
07 Augustus 2011 - 12:16
Daan:
Maartossss! dat is weer een mooi verhaal! je doet weer goed werk ik ben helemaal trots! -
07 Augustus 2011 - 16:27
Anna En Rixt:
Net een heerlijk ontspannen weekend met Theo in Fort Portal achter de rug. En jij gaat maar door. Kom maar gauw weer naar hier, slaap je tenminste weer op een matras en de koffie is hier goddelijk.....
We zijn weer trots op je!
Zoenen van ons... -
08 Augustus 2011 - 18:46
An:
Hallo groot broertje!
Goed om weer even van je te horen! Ha ha ! Ik moest lachen om je creatieve oplossing om de fietsen en geiten "te leen te geven", tja, wat kun je anders!
Dikke knuffel, An -
09 Augustus 2011 - 17:05
Kyra:
Bezit van de zaak is 't eind van 't vermaak, van ruilen komt huilen, en dat soort zinnen komen in mij op mbt geiten en fietsen.. :)
Maar die van jou 'je mag alles doen wat je wilt, maar je krijgt terug wat je uitzendt' is natuurlijk nog mooier!
Liefs en succes! -
10 Augustus 2011 - 08:37
Willem:
Hey Maarten,
Een heel verhaal. Ik denk dat je erg goed bezig bent, door mensen bewust te maken dat het ook anders kan. Het moet van binnen uit komen, dan alleen heeft het resultaat!
Van harte gefeliciteerd!
en uh,
nog een goede tijd toegewenst, met alles wat je onderneemt! -
10 Augustus 2011 - 16:01
Syb:
Beste Maarten, trouwe correspondent, van harte gefeliciteerd, jongen, ga zo door! Je maakt al aardig carriëre: optreden in het Nat.Theater in Kampala (volgens welingelichte bron), da's niet niks!
HEEL VEEL SUCCES EN EEN LEUK VERJAARDAGSFEEST!!
Groeten,
Syb -
11 Augustus 2011 - 07:21
Martin:
Ha Maarten, nog gefeliciteerd vanuit heet Turkije. Let goed op je fietsen want voor je het weet zijn ze gestolen daar in Gulu want er gebeuren wel gekkere dingen daar.Hier is het ook niet pluis want Mila heeft gloeiend hete thee over haar been heen gekregen, tweede graads verbranding. Het hle vel is er af. Ik waan me net in Afrika. Nog suggesties? dit soort problemen kunnen soms ook groot zijn. Veel geluk met de prblemen daar en een mooi optreden in het theater in Kampala, filmen he!!!
Your Menta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
