Grens Rwanda
28 Februari 2018 | Oeganda, Kabale
The tragedy of life is not death
but what we let die
inside of us while we live.
Grens Rwanda.
Lange rij zware trucks, wachtend …. soms weken en zelfs maanden lang, omdat hun papieren niet kloppen.
Verveling bij de truckers.
Een donkere wereld. Beroving, prostitutie, veel Aids/Hiv besmetting, en ‘revanche mechanism’, een ander besmetten omdat je niet alleen dood wilt gaan.
Het meest pijnlijk? ….. Meisjes van 12, 13 jaar oud, al zwanger van een onbekende klant.
Lang dacht ik, de dingen zijn zoals ze zijn, het is zoals het is. Je moet het accepteren.
In deze reis kom ik mezelf tegen. Deze gedachtegang werkt niet meer voor mij.
Ze is maar gedeeltelijk waar. zo'n perspectief maakt lui, ik ga ervan achteruit leunen, m’n tijd uit zitten.
Er zijn gewoon grenzen. Momenten waarop er een ‘Nee!’ helder wordt.
Bij de grens van Rwanda ligt een ‘Nee!!’
Ik ga mijn tijd niet uitzitten!
200 Stekken Aloe Vera laten planten.
In samenwerking met Sarah, een maatschappelijk werkster die ik hier ontmoet, (zij is een eigen organisatie begonnen acht jaar geleden in voorlichting (want er is veel onwetendheid) en testen op Hiv), een nieuw project opgezet. De start van een theater-dansgroep onder de meisjes en jongens die zichzelf prostitueren. Er blijkt in haar team van 22 sekswerkers een dramaturg te zitten. De man gaat uit z’n plaat en omarmt het idee. Het komend half jaar wordt de groep gevormd. Het moet een ‘rolmodel’-groep worden.
Prostitutie doe je hier niet omdat je dat wilt. Je doet het omdat je wegvlucht van iets ergers: huiselijk geweld en diepe armoede.
Alle kans dat dit contact uitgroeit tot iets moois op een rotte plek!
Naar de pygmeeën met een auto vol stekken: 200 avocado en 500 gave-trees.
Natuurlijk schapen-uitleen aan twee nieuwe groepen. En de twee groepen die vorig jaar schapen hebben geleend komen mét hun schapen, vol trots, de kudde is verdubbeld.
In het nieuwe Aloe Vera veld denk ik sporen van roest te zien. Roest is een schimmel die met de wind verspreid wordt en de planten van binnenuit opbrandt. Het klimaat kan in Kabale heel koud, en ook vochtig klam zijn en mogelijk niet geschikt voor deze woestijnplant….. Wel zie ik mooie volgroeide planten bij de mensen om hun huis, meer in de schaduw….. ik weet het even niet verder…. wel jammer. erg jammer!
In de stromende regen (regentijd is los gebarsten met een wolkbreuk van een half uur en onweer, blikseminslag vlakbij en direct enorme donderknallen) onderhandelen over een nieuw idee: iedere Batwa familie leent 6kg. stokbonen voor planting. Na oogst, gemiddeld 30kg. brengen ze 6kg. plus 1kg. terug, zodat ze die niet kunnen opeten maar weer lenen…. cirkel rond, muzungu er weer tussenuit!
Ook over opslag en organisatie worden afspraken gemaakt. Amos, de veldwerker die mij begeleidt en die goed contact heeft met deze groepen, doet de follow-up.
Als ik weg wil rijden moet ik weer uit de auto komen…. als dank wordt er gedanst…. de rare stamp-dans van de pygmeeën, in de stromende regen! Soms kan het leven zo mooi zijn als het regent!!
Terug door de bergen, glibberend en glijend, waterstromen, rivierbeddingen, langs en over landslides. Bij aankomst is de auto één grote klont rode modder…. een groot en ook mooi avontuur met zo’n 4wheeldrive!
Het bureau blijkt niet blij met mijn directe manier van werken. Zij willen al het geld weer uit het veld halen en zelf beheren. Amos zou dat moeten doen, maar Amos weigert…. Volgend jaar doe ik met Amos volgende stappen. Hij denkt er hard over om de organisatie te verlaten…..
Uw correspondent gaat zijn reis weer beëindigen! Vanavond vlieg ik terug…. schaatsen uit het vet!!!
En aan u dank die mijn blog zo trouw leest!!!
Op naar de volgende stap…..
ps. het filmpje van de studenten kun je zien op: https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=tw1cgYZAxvE
but what we let die
inside of us while we live.
Grens Rwanda.
Lange rij zware trucks, wachtend …. soms weken en zelfs maanden lang, omdat hun papieren niet kloppen.
Verveling bij de truckers.
Een donkere wereld. Beroving, prostitutie, veel Aids/Hiv besmetting, en ‘revanche mechanism’, een ander besmetten omdat je niet alleen dood wilt gaan.
Het meest pijnlijk? ….. Meisjes van 12, 13 jaar oud, al zwanger van een onbekende klant.
Lang dacht ik, de dingen zijn zoals ze zijn, het is zoals het is. Je moet het accepteren.
In deze reis kom ik mezelf tegen. Deze gedachtegang werkt niet meer voor mij.
Ze is maar gedeeltelijk waar. zo'n perspectief maakt lui, ik ga ervan achteruit leunen, m’n tijd uit zitten.
Er zijn gewoon grenzen. Momenten waarop er een ‘Nee!’ helder wordt.
Bij de grens van Rwanda ligt een ‘Nee!!’
Ik ga mijn tijd niet uitzitten!
200 Stekken Aloe Vera laten planten.
In samenwerking met Sarah, een maatschappelijk werkster die ik hier ontmoet, (zij is een eigen organisatie begonnen acht jaar geleden in voorlichting (want er is veel onwetendheid) en testen op Hiv), een nieuw project opgezet. De start van een theater-dansgroep onder de meisjes en jongens die zichzelf prostitueren. Er blijkt in haar team van 22 sekswerkers een dramaturg te zitten. De man gaat uit z’n plaat en omarmt het idee. Het komend half jaar wordt de groep gevormd. Het moet een ‘rolmodel’-groep worden.
Prostitutie doe je hier niet omdat je dat wilt. Je doet het omdat je wegvlucht van iets ergers: huiselijk geweld en diepe armoede.
Alle kans dat dit contact uitgroeit tot iets moois op een rotte plek!
Naar de pygmeeën met een auto vol stekken: 200 avocado en 500 gave-trees.
Natuurlijk schapen-uitleen aan twee nieuwe groepen. En de twee groepen die vorig jaar schapen hebben geleend komen mét hun schapen, vol trots, de kudde is verdubbeld.
In het nieuwe Aloe Vera veld denk ik sporen van roest te zien. Roest is een schimmel die met de wind verspreid wordt en de planten van binnenuit opbrandt. Het klimaat kan in Kabale heel koud, en ook vochtig klam zijn en mogelijk niet geschikt voor deze woestijnplant….. Wel zie ik mooie volgroeide planten bij de mensen om hun huis, meer in de schaduw….. ik weet het even niet verder…. wel jammer. erg jammer!
In de stromende regen (regentijd is los gebarsten met een wolkbreuk van een half uur en onweer, blikseminslag vlakbij en direct enorme donderknallen) onderhandelen over een nieuw idee: iedere Batwa familie leent 6kg. stokbonen voor planting. Na oogst, gemiddeld 30kg. brengen ze 6kg. plus 1kg. terug, zodat ze die niet kunnen opeten maar weer lenen…. cirkel rond, muzungu er weer tussenuit!
Ook over opslag en organisatie worden afspraken gemaakt. Amos, de veldwerker die mij begeleidt en die goed contact heeft met deze groepen, doet de follow-up.
Als ik weg wil rijden moet ik weer uit de auto komen…. als dank wordt er gedanst…. de rare stamp-dans van de pygmeeën, in de stromende regen! Soms kan het leven zo mooi zijn als het regent!!
Terug door de bergen, glibberend en glijend, waterstromen, rivierbeddingen, langs en over landslides. Bij aankomst is de auto één grote klont rode modder…. een groot en ook mooi avontuur met zo’n 4wheeldrive!
Het bureau blijkt niet blij met mijn directe manier van werken. Zij willen al het geld weer uit het veld halen en zelf beheren. Amos zou dat moeten doen, maar Amos weigert…. Volgend jaar doe ik met Amos volgende stappen. Hij denkt er hard over om de organisatie te verlaten…..
Uw correspondent gaat zijn reis weer beëindigen! Vanavond vlieg ik terug…. schaatsen uit het vet!!!
En aan u dank die mijn blog zo trouw leest!!!
Op naar de volgende stap…..
ps. het filmpje van de studenten kun je zien op: https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=tw1cgYZAxvE
-
28 Februari 2018 - 10:08
Gert:
Boot
Kom maar weer naar huis. Dan kun je even fijn bij de kachel. Met een kopje koffie.
Goede reis.
-
28 Februari 2018 - 11:09
Daan:
Ik ben weer trotsss! Goede reis! -
28 Februari 2018 - 16:43
Loes:
Goede reis Maarten! Wat heb je weer ontzettend mooi werk verricht met de bevolking daar.
Groet, Loes -
28 Februari 2018 - 20:11
Elma:
Het blijft mooi om je verhalen te lezen en wat goed dat je je zo (creatief) inzet voor en met de mensen daar. Liefs, elma -
28 Februari 2018 - 21:20
Joé:
Ha die Maarten,
Het is je weer gelukt! Echt top en respect!
Benieuwd naar je verhalen en zeker van je laatste bezoek. Welkom vast in de kou! Hgr
-
28 Februari 2018 - 22:27
Lida:
He Maarten, goeie reis!
Bereid je maar voor op schaatsen in Siberische kou.:-))))liefs
-
01 Maart 2018 - 09:35
Willy Peetoom:
Heel waardevol Maart dat je bij de mensen thuiskomt en praktische hulp biedt. Vergt wel veel kracht om zelf overeind te blijven. Ergens in dat lange lijf zit vast nog een reservoirtje. Thuis maar eens lang naar de horizon staren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
