'Dader' en slachtoffer in 1 hut....
02 Februari 2016 | Tanzania, Uganda
Nog even een blog voor ik naar Arua rij. In Arua heb ik geen beschikking over internet. En de verhalen van de laatste twee dagen van me afschrijven is gewoon even lekker. Jullie hoeven het echt niet allemaal te lezen...
De computer waar ik nu op werk heeft ook zo zijn haperingen. Toetsen blijven hangen, opeens meerdere letters dan je indrukt en het beeld valt soms weg.
Gisteren de laatste zakken Aloe geoogst. Rode aarde overal, bloed aan handen en benen door de stekels aan de bladeren, blaren op m'n hand van het mes waarmee je de aarde los woelt bij de moederplant zodat je de stekken met wortels los kunt trekken, kapotte pijnlijke knieen en rood verbrande huid. We werken twee uur met z'n vijven in de brandende zon, het is 35 graden. Twee zakken met pracht stekken is het resultaat. Deze zakken neem ik mee naar Arua.Twintig zakken met 120 stekken zijn nu verspreid.
Misschien denk je 'wat een moeite voor zo'n stomme plant'... maar weet, de farao's, Cleopatra en Nefertete gebruikten de plant, Columbus gebruikte haar als boordapotheek en vitaminebron (de bladeren kun je heel goed bewaren) en Alexander de Grote trok niet ten oorlog zonder de plant. Zondag , terwijl ik een vrouwengroep uitleg en stekken gaf, werd er een meisje van een jaar of 15 opgehaald. Ze was een paar dagen eerdere in het vuur gevallen. Vraag me niet hoe, maar haar linker binnen been was helemaal open, vellen hingen erbij en vliegen op de lange wond langs haar kuit omhoog. Ook op haar twee handen aan de bovenkant waren meerdere open wonden. Zeer spannend moment want nu moet je doorpakken en je eigen woorden in daden omzetten. Ik had een paar grote bladeren bij me en heb de gel op alle wonden gesmeerd. Haar een paar bladeren gegeven. (ze had geen geld voor medische verzorging). Ze zal vijf keer per dag zelf smeren... En ik hoor morgen het resultaat.Een van de eigenschappen van de Aloe zou zijn dat het antibacterieel en wond dichtend werkt. Als het niet werkt hang ik!! En als het niet werkt ga ik iemand in Nederland enorm in elkaar slaan als ik terug ben....
De theatergroep gaat goed. Druk met twee stukken. Een stuk voor de HUB van Theo, over landbouw. Theo werkt o.a. in noord Oeganda aan het opzetten van een cooperatie voor boeren. Het andere stuk gaat over huiselijk geweld en wordt 30 gespeeld als ik alweer in Nederland zal zijn.,
Tot slot nog het schokkende verhaal van Councy. Ik heb even getwijfeld om het te schrijven...
Councy was 12 toen ze met 11 andere meisjes werd ingesloten door de rebellen. Een voor een werden de meisjes apart genomen en
uiteindelijk werd bij ieder van hen de lip en neus verwijderd. Ze worden gedwongen het op te eten.De leider wilde ze daarna doodschieten maar een andere leider voorkwam dat. De bel ging, teken voor de rebellen om verder te gaan (Dexon, die bij me is voor vertaling) bevestigt deze werkwijze.
Vreemd eigenlijk, ik zit met Councy en Dexon in een afrikaanse hut, de een was' dader' de ander is slachtoffer.
In shock is ze naar het ziekenhuis gebracht en er is 1 operatie op haar uitgevoerd, de enige die ze ooit heeft gehad.
Ik vraag wat haar droom is. Even is het stil, dan zegt ze dat ze een vergoeding wil van de regering voor al het leed. Ze vertelt hoe daders die zich over hebben gegeven en hun wapen inleverden,geld hebben gekregen. Zij die nu nog dagelijks de pijn voelt zou zo graag erkenning krijgen van de regering. Schrijnend....
Ik haal een zak van 120kg gepelde pinda's voor haar (na weging bleek er maar 110 in te zitten, dus omlaag met die prijs!). Ze kan die verkopen bij haar kraampje op de markt en dat levert zeker weer een jaar schoolgeld voor haar kinderen.
Ook krijgt ze 100 strekken voor op een stukje grond wat ze buiten het dorp heeft.
Waarom toch haar verhaal geschreven?
Omdat ze het verdient om gezien te worden! Erkenning ipv schaamte.
Omdat ze een voorbeeld is van hoe diep een mens een ander kan raken en hoe je hier toch uit weet te kruipen en je leven leeft! (Councy heeft 7 kinderen en een man die goed voor haar is)
Wel mensen, dit was het weer vanuit droog Gulu!
Uw correspondent doet u de allerhartelijkste groeten en we gaan weer een geitenjacht!.....
De computer waar ik nu op werk heeft ook zo zijn haperingen. Toetsen blijven hangen, opeens meerdere letters dan je indrukt en het beeld valt soms weg.
Gisteren de laatste zakken Aloe geoogst. Rode aarde overal, bloed aan handen en benen door de stekels aan de bladeren, blaren op m'n hand van het mes waarmee je de aarde los woelt bij de moederplant zodat je de stekken met wortels los kunt trekken, kapotte pijnlijke knieen en rood verbrande huid. We werken twee uur met z'n vijven in de brandende zon, het is 35 graden. Twee zakken met pracht stekken is het resultaat. Deze zakken neem ik mee naar Arua.Twintig zakken met 120 stekken zijn nu verspreid.
Misschien denk je 'wat een moeite voor zo'n stomme plant'... maar weet, de farao's, Cleopatra en Nefertete gebruikten de plant, Columbus gebruikte haar als boordapotheek en vitaminebron (de bladeren kun je heel goed bewaren) en Alexander de Grote trok niet ten oorlog zonder de plant. Zondag , terwijl ik een vrouwengroep uitleg en stekken gaf, werd er een meisje van een jaar of 15 opgehaald. Ze was een paar dagen eerdere in het vuur gevallen. Vraag me niet hoe, maar haar linker binnen been was helemaal open, vellen hingen erbij en vliegen op de lange wond langs haar kuit omhoog. Ook op haar twee handen aan de bovenkant waren meerdere open wonden. Zeer spannend moment want nu moet je doorpakken en je eigen woorden in daden omzetten. Ik had een paar grote bladeren bij me en heb de gel op alle wonden gesmeerd. Haar een paar bladeren gegeven. (ze had geen geld voor medische verzorging). Ze zal vijf keer per dag zelf smeren... En ik hoor morgen het resultaat.Een van de eigenschappen van de Aloe zou zijn dat het antibacterieel en wond dichtend werkt. Als het niet werkt hang ik!! En als het niet werkt ga ik iemand in Nederland enorm in elkaar slaan als ik terug ben....
De theatergroep gaat goed. Druk met twee stukken. Een stuk voor de HUB van Theo, over landbouw. Theo werkt o.a. in noord Oeganda aan het opzetten van een cooperatie voor boeren. Het andere stuk gaat over huiselijk geweld en wordt 30 gespeeld als ik alweer in Nederland zal zijn.,
Tot slot nog het schokkende verhaal van Councy. Ik heb even getwijfeld om het te schrijven...
Councy was 12 toen ze met 11 andere meisjes werd ingesloten door de rebellen. Een voor een werden de meisjes apart genomen en
uiteindelijk werd bij ieder van hen de lip en neus verwijderd. Ze worden gedwongen het op te eten.De leider wilde ze daarna doodschieten maar een andere leider voorkwam dat. De bel ging, teken voor de rebellen om verder te gaan (Dexon, die bij me is voor vertaling) bevestigt deze werkwijze.
Vreemd eigenlijk, ik zit met Councy en Dexon in een afrikaanse hut, de een was' dader' de ander is slachtoffer.
In shock is ze naar het ziekenhuis gebracht en er is 1 operatie op haar uitgevoerd, de enige die ze ooit heeft gehad.
Ik vraag wat haar droom is. Even is het stil, dan zegt ze dat ze een vergoeding wil van de regering voor al het leed. Ze vertelt hoe daders die zich over hebben gegeven en hun wapen inleverden,geld hebben gekregen. Zij die nu nog dagelijks de pijn voelt zou zo graag erkenning krijgen van de regering. Schrijnend....
Ik haal een zak van 120kg gepelde pinda's voor haar (na weging bleek er maar 110 in te zitten, dus omlaag met die prijs!). Ze kan die verkopen bij haar kraampje op de markt en dat levert zeker weer een jaar schoolgeld voor haar kinderen.
Ook krijgt ze 100 strekken voor op een stukje grond wat ze buiten het dorp heeft.
Waarom toch haar verhaal geschreven?
Omdat ze het verdient om gezien te worden! Erkenning ipv schaamte.
Omdat ze een voorbeeld is van hoe diep een mens een ander kan raken en hoe je hier toch uit weet te kruipen en je leven leeft! (Councy heeft 7 kinderen en een man die goed voor haar is)
Wel mensen, dit was het weer vanuit droog Gulu!
Uw correspondent doet u de allerhartelijkste groeten en we gaan weer een geitenjacht!.....
-
02 Februari 2016 - 08:54
Ylke:
Super interessant verhaal weer om te lezen! Vooral nu ik meer een beeld heb hoe Oeganda is en eruit ziet :) -
02 Februari 2016 - 08:57
Gert:
Boot
Kan je ook plakjes Aloe Vera op een boterham doen eigenlijk? Weet je wat, ik doe het gewoon. Gaat het mis, heb ik over een paar weken een 'consultje' bij jou.
Volle vaart vooruit Boot! -
02 Februari 2016 - 09:13
Jacobine:
Councy(((()))) -
02 Februari 2016 - 09:51
Willy Peetoom:
Hier kùn je gewoon niks zinnigs over zeggen.
Daarom denk ik maar aan Gert met zijn boterham met plakjes Aloë Vera. Netjes in blokjes gesneden op zijn ontbijtbordje, kopje thee ernaast en geruite theedoek om zijn nek geknoopt. -
02 Februari 2016 - 11:27
Ruud:
Dankjewel Maarten voor je berichten en voor hetgeen je doet voor de mensen in Uganda.
Super! -
02 Februari 2016 - 11:56
Nursel:
Hard aan het werk in de hitte, petje af hoor!! Wat zijn de verhalen verschrikkelijk om te lezen, krijg er kippenvel van. Knap van je dat je de kracht hebt om te luisteren en iets voor ze te doen.
Oh ja, ik krijg binnenkort het bedrag van het kerstgeschenk te horen. Ik laat het je weten.
Ik wens je veel kracht en inspiratie toe!! -
02 Februari 2016 - 13:43
Hans:
Ha ha, het werkt wel Maarten.
Ik hoef dus niet te bukken.
Blijft Afrika, to many monkey brains. Snik... -
02 Februari 2016 - 16:25
Lilian:
Tja, wat moet je daar nou op zeggen. Lang leve de Aloe Vera dan maar! Concreet, ondersteunend, positief. Goed gedaan
-
02 Februari 2016 - 21:38
Kyra:
Wow...
-
03 Februari 2016 - 20:52
Lida:
Ik snap dat je het lekker vond om even van je af te schrijven.. Net een geitje jouw kant op gestuurd
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
