12 vrouwen, huisje vol!
Door: maarten
07 Maart 2012 | Oeganda, Kayunga
Het brein laat ons de wereld zien zoals we die willen zien en bedenkt daar redenen bij om onszelf gelijk te geven.
Een oude griekse mythe vertelt het verhaal van een god die met zijn span van twee paarden het luchtruim in derdert. Maar 1 van de twee paardenbuigt af en wil terug en uiteindelijk storten beide paarden met godheid en al op de aarde.
Ons brein bestaat ook globaal gezegd uit twee delen(paarden) Het eerste deel is het oude deel waarin korte termijndenken, lust, wraak, macht en status e.d. zit. En het tweede deel, het jongere gedeelte waarin lange termijn-consequenties overzien, rem, moraal, ethiek, inleven in andewren e.d. zit.
Vaak slaat het leven te pletter omdat we dat oude deel niet onder controle houden.
De metafoor van de paarden helpt me te begrijpen waarom de mendsen in Oeganda in armoede leven, elkaar de vreselijkste dingen aan kunnen doen en er maar geen verandering komt. Als je met ze praat weten ze de oplossingen, ze weten wat beter is maar ze passen het niet toe.Ze blijven zitten in wat bekend en vertrouwd is.
De macht van het oude brein....
En eerlijk, zelf heb ik soms ook last van mijn eigen domheid. De Oegandesen staan mij dichterbij dan ik soms hoop.
Ik ben nu in het noorden boven Mukono. De 7 vrouwen waarmee ik in de zomer (in een heel klein huisje van 2 bij 3 en een wc gevuld met een wolk zwarte vliegen) een voorstelling gemaakt heb over huiselijk geweld, zijn nu met z'n 12ven!
Eerst oefen ik met hen de stappen van geweldloze communicatie, daarna een nieuwe, betere voorstelling. Het verhaal begint met drie dansende grootmoeders. 1 van hen stapt uit de dans en zegt: I tell you my story, it is a sad story but even it is a sad story, I never loose hope....
We laten in vier scenes vier fasen van een meisje/vrouw zien die te maken krijgt met huiselijk geweld: als kind, als puber met een suikeroom die haar misbruikt, trouwt met de verkeerde en uiteindelijk in de steek wordt gelaten met 5 kinderen. Tussen de scenes door stellingen om het gesprek met het publiek aan te gaan.
De vrouwen hebben er erg veel lol in. En ze vertellen open over hun eigen ervaringen die er niet om liegen.
Ik heb hun vertelt dat ze na het spelen van 20 voorstellingen 'toevallig' precies genoeg geld hebben verdiend (2000 Euro) om een put te slaan, met pomp, in het dorp en hoeven ze niet meer te betalen voor water. (i.p.v. water te moeten halen of laten halen, in het dal een eind verder op).
Een aardig voorbeeld van win-win haha!
Ook de jongeren van Hope North waarmee ik met War Child in het noorden ga rondtoeren krijgen betaald voor hun spel.
45 Voorstellingen moeten ze spelen en dan krijgen zij o.a. het sponsorgeld van mijn hoge school uit Deventer. Alleen heb ik met ze afgesproken dat ze het geld alleen gebruiken voor praktische lesmiddelen voor de studenten (naats een paar schoolboeken en schriften is hier niks). Er gaan a.o. 5 naaimachines, bouwgereedschap, gereedschappen om fietsen/motoren te leren repareren e.d. van gekocht worden en er komen van dat geld vakmensen lesgeven, waardoor ze na hun diploma meer in hun kop hebben dan alleen maar boekenkennis, want met dat laatste kunnen ze nog niks in dit land. Ik 45 voorstellingen, zij leren naaien, repareren en bouwen. Een veel beter voorbeeld van win-win hahaha!
En ook de 4 studenten (spelers) die reeds examen hebben gedaan gaan een jaar voor Thot-Woldwide werken/spelen waardoor ze na dat jaar een praktijkopleiding van twee jaar kunnen volgen.
HET BESTE VOORBEELD VAN WIN-WIN HAHAHA
en ze stinken er allemaal in!!
Dat was het nieuws dan weer.... de hartelijke groeten van uw corrispondent uit Mukono en Togwamu Suubi! (Never loose hope)
Een oude griekse mythe vertelt het verhaal van een god die met zijn span van twee paarden het luchtruim in derdert. Maar 1 van de twee paardenbuigt af en wil terug en uiteindelijk storten beide paarden met godheid en al op de aarde.
Ons brein bestaat ook globaal gezegd uit twee delen(paarden) Het eerste deel is het oude deel waarin korte termijndenken, lust, wraak, macht en status e.d. zit. En het tweede deel, het jongere gedeelte waarin lange termijn-consequenties overzien, rem, moraal, ethiek, inleven in andewren e.d. zit.
Vaak slaat het leven te pletter omdat we dat oude deel niet onder controle houden.
De metafoor van de paarden helpt me te begrijpen waarom de mendsen in Oeganda in armoede leven, elkaar de vreselijkste dingen aan kunnen doen en er maar geen verandering komt. Als je met ze praat weten ze de oplossingen, ze weten wat beter is maar ze passen het niet toe.Ze blijven zitten in wat bekend en vertrouwd is.
De macht van het oude brein....
En eerlijk, zelf heb ik soms ook last van mijn eigen domheid. De Oegandesen staan mij dichterbij dan ik soms hoop.
Ik ben nu in het noorden boven Mukono. De 7 vrouwen waarmee ik in de zomer (in een heel klein huisje van 2 bij 3 en een wc gevuld met een wolk zwarte vliegen) een voorstelling gemaakt heb over huiselijk geweld, zijn nu met z'n 12ven!
Eerst oefen ik met hen de stappen van geweldloze communicatie, daarna een nieuwe, betere voorstelling. Het verhaal begint met drie dansende grootmoeders. 1 van hen stapt uit de dans en zegt: I tell you my story, it is a sad story but even it is a sad story, I never loose hope....
We laten in vier scenes vier fasen van een meisje/vrouw zien die te maken krijgt met huiselijk geweld: als kind, als puber met een suikeroom die haar misbruikt, trouwt met de verkeerde en uiteindelijk in de steek wordt gelaten met 5 kinderen. Tussen de scenes door stellingen om het gesprek met het publiek aan te gaan.
De vrouwen hebben er erg veel lol in. En ze vertellen open over hun eigen ervaringen die er niet om liegen.
Ik heb hun vertelt dat ze na het spelen van 20 voorstellingen 'toevallig' precies genoeg geld hebben verdiend (2000 Euro) om een put te slaan, met pomp, in het dorp en hoeven ze niet meer te betalen voor water. (i.p.v. water te moeten halen of laten halen, in het dal een eind verder op).
Een aardig voorbeeld van win-win haha!
Ook de jongeren van Hope North waarmee ik met War Child in het noorden ga rondtoeren krijgen betaald voor hun spel.
45 Voorstellingen moeten ze spelen en dan krijgen zij o.a. het sponsorgeld van mijn hoge school uit Deventer. Alleen heb ik met ze afgesproken dat ze het geld alleen gebruiken voor praktische lesmiddelen voor de studenten (naats een paar schoolboeken en schriften is hier niks). Er gaan a.o. 5 naaimachines, bouwgereedschap, gereedschappen om fietsen/motoren te leren repareren e.d. van gekocht worden en er komen van dat geld vakmensen lesgeven, waardoor ze na hun diploma meer in hun kop hebben dan alleen maar boekenkennis, want met dat laatste kunnen ze nog niks in dit land. Ik 45 voorstellingen, zij leren naaien, repareren en bouwen. Een veel beter voorbeeld van win-win hahaha!
En ook de 4 studenten (spelers) die reeds examen hebben gedaan gaan een jaar voor Thot-Woldwide werken/spelen waardoor ze na dat jaar een praktijkopleiding van twee jaar kunnen volgen.
HET BESTE VOORBEELD VAN WIN-WIN HAHAHA
en ze stinken er allemaal in!!
Dat was het nieuws dan weer.... de hartelijke groeten van uw corrispondent uit Mukono en Togwamu Suubi! (Never loose hope)
-
07 Maart 2012 - 09:56
Gert Jan:
En jij maar ploeteren daar en die teksten schrijven, zodat ik ze hier lekker rustig kan lezen. DAS PAS ECHT WIN-WIN! :-P -
07 Maart 2012 - 09:59
Gert Talens:
He Boot
Dat van die win win he. Ik zit daar zo nog eens over na te denken. Het is hetzelfde als me de laatste tijd overkomt met mijn hond: steeds als we langs jouw gele hegje lopen blaft hij niet van woef woef, maar van win win.
Gek he!!!
Doorgaan boot, steeds maar doorgaan! Dat zegt mijn oude brein! -
07 Maart 2012 - 10:08
Mariette:
Hoi Maarten,
Zet 'm op.
Michelle heeft van je genoten afgelopen weekend!
xxx Mariette -
07 Maart 2012 - 10:28
Heleen Wijnhoud:
Mooie verhalen Maarten! -
07 Maart 2012 - 11:57
Nursel:
Wat ben je weer goed bezig!! Super om dit allemaal te lezen! Succes en zorg voor nog meer win-win situaties!! -
07 Maart 2012 - 12:02
An:
Ha ha ha! Lieve broer, ik glim van trots als ik aan je denk! Kusje An -
07 Maart 2012 - 13:28
Rob En Tante 10:
Niet alleen mijn nichtje glimt van trots, ook je tante leest alles met zeer veel trotse gevoelens. Had je opa geweten, dat zijn nazaten zo veelvuldig over deze aardbodem rond zouden trekken en overal hun handen uit de mouwen zouden steken, dan is hij zeker degene, die zou blinken van trots.Zijn oversteek naar de Gordel van Smaragdheeft zeker zijn sporen nagelaten.
Ga zo door, lieve neef.
Liefs Tante Tineke -
07 Maart 2012 - 15:28
Daan:
Mooi dat het zo goed gaat! Dat win-win werk dus echt goed haha!
groetennnn -
07 Maart 2012 - 16:55
Henk Ter Horst:
terwijl de oegandezen naar de pomp kunnen lopen zitten wij hier in de regen.
Geniet elk jaar van jouw verslagen, zet mijn oude brein weer op scherp.
Geniet. henk -
07 Maart 2012 - 18:56
Saxionie:
Ha ha ha die van Gert Talens is echt gaaf, jammer dat mijn hond de weg naar Kampen niet weet te vinden, anders was er nog veel meer hoop te vinden! En ook met Gert eens Doorgaan Boot!
Ben blij dat je Deventer ook daar op de kaart zet! Goan x)
Allo Vera -
07 Maart 2012 - 20:18
Harro:
Kun je wel? Al die mensen voor je karretje te spannen met je win win praatjes?!
Succes !! -
08 Maart 2012 - 11:15
Eva:
Wat een mooie verhalen weer! X -
08 Maart 2012 - 17:40
Ineke:
ze noemen jou mister win-win. Denk je echt dat ze jou niet door hebben?
een dikke pakkerd en ook de groeten van herman! -
09 Maart 2012 - 09:24
Willy Peetoom:
Ha Maart
Je had Gert niet de zorg over jouw heg moeten geven Maart. Dat kan die jongen niet aan. Hoort hij "win-win" als zijn hond blaft! Zodra hij "roepie-roepie" gaat horen, weten wij dat de heg hem teveel is geworden. -
09 Maart 2012 - 10:41
Gert Talens:
Maarten
Wie is die Willy Peetoom eigenlijk?? -
09 Maart 2012 - 19:34
Jan:
Mooie verhalen. Doet me denken aan je Zuyderzee Ballade over het Puberende Brein bij mij op school.
Geniet nog van de komende weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
